Ήταν απόγευμα, κατακαλόκαιρο και η θερμοκρασία από το πρωί ήταν σταθερά στους 39. Το μόνο πράγμα που ήταν στη σκέψη της Έλλης ήταν πότε θα φτάσει η Παρασκευή για να φύγει για κείνο το τριήμερο που σχεδίαζε εδώ και ένα μήνα. Δυστυχώς οι μέρες, οι ώρες και τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά αργά και ήταν μόλις Τρίτη…

          Η Έλλη, δημόσιος υπάλληλος και κόρη εξαίρετου αρχαιολόγου ποτέ δεν προσπάθησε για κάτι παραπάνω. Της ήρθαν όλα πολύ βολικά εκτός ότι έχασε τον πατέρας στα 20 της, το οποίο ήταν κάτι που της στιγμάτισε. Στην δουλειά της, αρχαιολογική υπηρεσία, όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα της αλλά και αυτή έκανε το καλύτερο δυνατό ώστε να μείνει το όνομά τους καθαρό.

          Όταν χτύπησε το τηλέφωνο το μόνο που ήθελε η Έλλη ήταν να μην το σηκώσει και χαλάσει τη ξεκούρασή της αλλά σκέφτηκε πως θα ήταν ο Χάρης και απλά πετάχτηκε από τη πολυθρόνα. Σηκώνοντας το τηλέφωνο και ακούγοντας τον κ. Σκράπα απογοητεύτηκε..

          Ο κ.Σκράπας, προϊστάμενος της και μπλεγμένος παλιότερα σε σκάνδαλο αρχαιοκαπηλίας θέλησε να της πει ότι έφτασε στο γραφείο του κάποιο δέμα από άγνωστο παραλήπτη για την Έλλη.

«ας μην μου χαλάσει τίποτα το τριήμερο..» ήταν η μόνη της σκέψη..

​

          Ευχαρίστησε τον προϊστάμενο της και υποσχέθηκε πως θα περνούσε μέσα στην ημέρα να το πάρει. Όμως στο πίσω μέρος του μυαλού της, σκεφτόταν απλά να πει ψέματα για να τον ξεφορτωθεί όσο πιο σύντομα γινόταν.  Άλλωστε την περίμενε το χαλαρό 3ήμερο γιατί να σκάσει για ένα δέμα;  Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε ένα πρόχειρο σάντουιτς , άνοιξε την τηλεόραση, μα όλα τα κανάλια της φάνηκαν πως παίζουν μόνο ανούσια πράγματα και το μυαλό της άρχισε να τριγυρίζει στο δέμα.  «Τι θα μπορούσε να είναι; Ποιος να μου το έστειλε; Μα γιατί το σκέφτομαι ενώ είπα δε θα με απασχολήσει;»  Κλείνει  νευριασμένη την τηλεόραση και…..

​

          ...σε μισή ώρα ήταν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Δεν ήθελε  καθόλου να ανέβει στον όροφο που ήταν το γραφείο του κυρίου Σκράπα, όμως η περιέργειά της είχε νικήσει γι'ακόμα μια φορά. Μπήκε στο ασανσέρ και ανεβαίνοντας είχε ένα πολύ κακό προαίσθημα.

          -Καλώς την... Εκεί είναι. Κι άλλη φορά να τους λες να τα στέλνουν στο δικό σου γραφείο, είπε εμφανώς ενοχλημένος ο προϊστάμενος.

          -Βεβαίως, έχετε δίκιο. Ευχαριστώ! 

          Η Έλλη πήρε την κούτα και κατέβηκε στο αυτοκίνητο. Την πήγε σπίτι, κι αφού ξαναμπήκε στις αναπαυτικές της πυτζάμες, έκατσε στο πάτωμα, μπροστά από το τραπεζάκι του σαλονιού για να την ανοίξει. Στη θέση του Αποστολέα δεν υπήρχε κανένα όνομα. Ανοίγοντας τα φύλλα της κούτας, το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν ένα κιτρινισμένο γράμμα, το οποίο έβγαλε κι ακούμπησε δίπλα της, στο πάτωμα, κι από κάτω ένα αντικείμενο τυλιγμένο σε εφημερίδες. Το έπιασε προσεκτικά, το έβγαλε, το ξετύλιξε και τι να δει !!! Ένα αρχαίο βάζο της δυναστείας των Ίνκας, διατηρημένο εξαίσια! Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό της, όμως άνοιξε γρήγορα το γράμμα,ελπίζοντας να λύσει όλες της τις απορίες. Εκείνο έγραφε:

​

Μονάκριβή μου,

          Μακάρι να ήξερες πόσο μου λείπεις. Θυμάμαι όλες μας τις συζητήσεις από όταν ήσουν μικρή σα να ήταν χθες και βουρκώνω...

          Θυμάμαι την αγωνία σου για το μέλλον, και αποφάσισα να πάρω το μέλλον στα χέρια μου για σένα. Πριν μία εβδομάδα μας έφεραν αυτόν τον Αμφορέα στην Υπηρεσία. Τον πήρα στο -2 για να τον τακτοποιήσω στο ράφι προς αποκατάσταση, και είδα μια λάμψη στο εσωτερικό του. Δελεάστηκα και έβαλα το χέρι μου για να την πιάσω, και τότε έκλεισα τα μάτια μου και είδα ένα όραμα, που έμοιαζε με όνειρο, όμως ήταν τόσο αληθινό!!! Εμφανίστηκε ο Βασιλιάς Μάνκο και μου ζήτησε να σκεφτώ όλο το μέλλον μας, όπως θα ήθελα να είναι.

          Σκέφτηκα εμένα ως πλούσιο συνταξιούχο, να φροντίζω τη φάρμα μου στην επαρχία, κάπου ήρεμα δίπλα στη θάλασσα...Σκέφτηκα τη μητέρα σου δίπλα μου να μου χαμογελάει και ακούραστη όπως πάντα να με φροντίζει... Σκέφτηκα κι εσένα, προϊσταμένη κι έπειτα Διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, επιτυχημένη κι ευτυχισμένη με τον άντρα σου και τα παιδιά σου. Τότε ο Βασιλιάς μου είπε : "Φέρε τον Αμφορέα στον τάφο μου στο Μάτσου Πίτσου. Αν περάσεις τις 10 δοκιμασίες που θα σου θέσω, τα όνειρά σου αυτά,θα γίνουν πραγματικότητα. Εάν όχι, οι εικόνες που μόλις σκέφτηκες θα διαστρεβλωθούν και θα διαδραματιστούν τελείως διαφορετικά! Δέχεσαι;" Φυσικά και άρπαξα την ευκαιρία!
          Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Περού, κι έχω ολοκληρώσει τις 9 στις 10 δοκιμασίες. Ξέρω ότι θα τα καταφέρω, είμαι πολύ σίγουρος, γι'αυτό μου ήρθε μια υπέροχη ιδέα! Θα σου στείλω τον Αμφορέα!!! Είμαι σίγουρος ότι θα παραλάβεις αυτό το δέμα στο γραφείο σου, στο γραφείο του προϊσταμένου το 2018. Θα μάθεις την αλήθεια και θα σε περιμένω στη φάρμα που είμαι σίγουρος ότι θα βρίσκομαι, και θα σου διηγηθώ όλα τα υπόλοιπα γεγονότα. Και τότε θα έχουμε τα πάντα Έλλη, καταλαβαίνεις? ΚΑΙ το λαμπρό μας μέλλον, ΚΑΙ τον Αμφορέα!!! Θα ευχηθούμε ακόμα περισσότερα, ή θα τον πουλήσουμε!
Το μέλλον μας εξαρτάται από εμένα, δε θα μας απογοητεύσω ποτέ!!!
Σ'αγαπάω ως τον ουρανό, κι ακόμα παραπάνω!
Ο μπαμπάς σου.

​

          Η Έλλη πάγωσε... Διάβασε ξανά το γράμμα και τότε κατάλαβε πολλά...! Για τον θάνατο του πατέρα της, στου οποίου την κηδεία δεν παρευρέθηκε ποτέ... Για το λόγο που ο Χάρης δεν της είχε ζητήσει ακόμα να παντρευτούν... Μα... για μια στιγμή! Δεν ήταν ούτε προϊσταμένη, άρα ο πατέρας της δεν ολοκλήρωσε τις δοκιμασίες!!! "Εάν όχι, οι εικόνες που μόλις σκέφτηκες θα διαστρεβλωθούν και θα διαδραματιστούν τελείως διαφορετικά!" έλεγε το γράμμα... Ωχ, όχι !!!

          "Λες ο πατέρας μου να είναι ακόμα ζωντανός; Λες να βρίσκεται κάπου και να χρειάζεται τη βοήθειά μου; Πρέπει επειγόντως να πάω στο Μάτσου Πίτσου, στον τάφο του Βασιλιά Μάνκο!"

​

          Έβαλε βιαστικά το γράμμα πίσω στον αμφορέα, σηκώθηκε από την θέση της και κατευθύνθηκε στον υπολογιστή της. Πληκτρολόγησε «εισιτήρια Περού». Βρήκε την πρώτη πτήση και μια στιγμή πριν ολοκληρώσει την αγορά της το τηλέφωνο άρχισε και πάλι να χτυπά. Η Έλλη αισθάνθηκε σαν να ξυπνά από όνειρο και τότε κατάλαβε ότι όλη αυτή την ώρα δεν σκεφτόταν τίποτα. Έκανε τα πάντα αυτοματοποιημένα. Σαν μια αόρατη δύναμη να την κατεύθυνε και εκείνη απλά εκτελούσε. Πήρε μια ανάσα, ανοιγόκλεισε δυνατά τα μάτια της προσπαθώντας να καταλάβει αν ήταν ξύπνια και κοίταξε γύρω της το δωμάτιο. Σηκώθηκε και έπιασε το τηλέφωνο που συνέχισε να κουδουνίζει επίμονα. Το κράτησε λίγο στο χέρι της και το κοίταξε σαν να ήθελε να καταλάβει αν ήταν αληθινό. Πάτησε το πράσινο πλήκτρο για να αποδεχτεί την κλήση και έφερε στο αυτί της το ακουστικό. Πριν πει οτιδήποτε άκουσε στην άλλη άκρη της γραμμής τη φωνή του Χάρη «Έλλη, είσαι σπίτι; Πρέπει να μιλήσουμε. Έρχομαι από εκεί.» Η γραμμή έκλεισε και η Έλλη έμεινε να κοιτάει μια το τηλέφωνο και μια την οθόνη του υπολογιστή. Εκεί όρθια, στην ίδια θέση, με βλέμμα χαμένο τη βρήκε ο Χάρης μπαίνοντας στο σπίτι 20 λεπτά αργότερα…

​

-Χάρη;Πρέπει να μιλήσουμε..Θα φύγω, έλαβα ένα γράμμα από τον πατέρα μου και..θα πάω στο Περου!Ξέρω σου ακούγεται τρελό αλλά μπορεί να ζει Χάρη!Θα τρελαθω!!

-Μα..και εμείς;για πόσο;Μήπως είναι κάποιο κακό αστείο;Να έρθω μαζί σου αλλά και η δουλειά;Αλλόκοτα μου τα λες αγάπη μου.

-Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω, απλά πρέπει να πάω.Για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ότι θα κάνω το σωστό!Θέλω να το σεβαστείς σε παρακαλώ.Πρεπει να φτιαξω τα πράγματα μου αύριο είναι η πτήση μου.Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις.

Έμεινε εκεί μαζί της για τις ετοιμασίες..Πονουσε βουβα μέσα του, υπέφερε, ήταν σίγουρος ότι θα χάσει το κοριτσάκι του μακριά για μία τρέλα..γιατί έτσι το έβλεπε.Αλλά δε μπορούσε να της σταθεί εμπόδιο ποτέ δεν το έκανε άλλωστε.Ήλπιζε να λυθεί το μυστήριο και να γυρίσει γρήγορα κοντά του να της κάνει και αυτή την πρόταση επιτέλους, να ξεκινήσει η κοινή τους ζωή, να μεγαλώσει η αγάπη τους και να δημιουργήσουν μια όμορφη οικογένεια.Τωρα πια όλα του φαίνονταν τόσο μακρινά..ένα όνειρο τρελό..ονειρό απατηλό..Αχ..Πόσες αναμνήσεις χωράνε μέσα σ ένα τραγούδι..Ακόμα και το ραδιόφωνο έπαιζε αυτό το τραγούδι σα να διάβασε τη σκέψη του, σα να ήθελε κάτι να του πει..

​

-   Άσε με να έρθω μαζί σου, της είπε

-   Τ….. τι λες; Δεν το εννοείς!! Αφού δεν μπορείς. Τι θα κάνεις με την δουλειά; Εξάλλου αυτό είναι μια δικιά μου υποθ…..

- Σταμάτα!! Σε άκουσα όταν μου μίλαγες. Όταν μου έλεγες για το γράμμα του πατέρα σου. Του νεκρού  σου πατέρα?!?! Όταν μου είπες ότι θα φύγεις. Τώρα!!!! Που είμαστε στα καλύτερα μας. Σε άκουσα, της είπε νευριασμένος. Και τώρα ήρθε η σειρά σου να ακούσεις εμένα τι έχω να σου πω.      

Είμαστε μαζί τόσα χρόνια πια. Όταν σε πρωτογνώρισα σκέφτηκα ότι δεν είσαι σαν τις άλλες που υπήρξαν στη ζωή μου. Ήξερα ότι θα τα έβρισκα “σκούρα” μαζί σου, αλλά αυτό ήταν που μ' άρεσε σε σένα εξ’ αρχής. Και ακόμα μ’ αρέσει. Είσαι ανεξάρτητη και ικανή γυναίκα να καταφέρεις τα πάντα στη ζωή σου, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεσαι ποτέ βοήθεια. Όλοι χρειαζόμαστε Άσε με λοιπόν να στην προσφέρω.

Θα πας σε μια ξένη χώρα. Μόνη σου. Χωρίς να ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Χωρίς να ξέρεις καν τι ψάχνεις, ούτε τι θα βρεις, ούτε που θα σε οδηγήσει όλο αυτό. Χωρίς να ξέρεις κανέναν. Άσε με λοιπόν να γίνω ο ένας που θα ξέρεις. Ο ένας που θα είναι εκεί για σένα, να σε ακολουθεί, να σε προστατεύει και να σε προσέχει.

Και αν σου ακούγομαι σαν να σε παρακαλάω, συγγνώμη αγάπη μου αλλά θα σε απογοητεύσω.

     Η Έλλη τον κοίταγε με το στόμα ανοιχτό, έκπληκτη από την έκρηξη του. Τον πλησίασε και τον πήρε μια μεγάλη αγκαλιά. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και του έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο στόμα. Ο Χάρης της το ανταπέδωσε θερμά.

       Ξαφνικά τον αφήνει και απομακρύνεται από κοντά του. Πάει και κάθεται στον υπολογιστή της.

- Έλα να σου κλείσουμε ένα εισιτήριο, του είπε κλείνοντας του το μάτι.....

​

          Ο χαρης εκλεισε το ματι πονηρα και χαμογελασε που επιτελους θα ηταν κοντα της ηξερε πως θα χριαζοταν την βοηθεια του ! πρεπει να φευγω τις ειπε να ετοιμαστω για το μεγαλο μας ταξιδι εντελος ξαφνηκα εσκηψε και τις εδωσε ένα φιλι η ελλη ξαφνιαστικε τοσο που κοντεψε να χασει την ισοροποια της.. κοιτα να ξεκούραστης γλυκια μου αυριο εχουμε κουραστικη μερα... την επομενη μερα το κηνητο τις ελλη χτυπαγε επιμονα ηταν τοσο κουρασμενη που με το ζορι το πειρε.. βλεπει ένα μηνημα από τον χαρη ,, σε 3 ωρες να εισαι ετοιμη ερχομε να σε παρω..... πεταχτικε πανω και εβαλε καφε στην καφετιερα και αρχησε να φτιαχνει τον σακο της ειχε καιρο να ανεβει σε βουνο όμως η ελπιδες πως ο πατερας της θα ηταν καπου εκει πανω τις εδειναν κουραγιο!! πειρε ότι θα της ηταν χρησημο ακομα και τον μικρο αμφορεα καθος επινε τον καφε προσεξε ότι ηταν κατι χαραγμενο επανω με καποια συμβολα κατι πρεπει να συμενουν αυτά σκεφτικε...

 

Τότε γυρίζει κοιτάει τον Χάρη στα μάτια που είχε μείνει αποσβωλομένος με τους καφέδες στο χέρι, του δίνει ένα θερμό φιλί στο στόμα και του λεει "Πάμε να διασκεδάσουμε?" Αρκετά χιλιόμετρα πριν φτάσουν στο Μachu Ρicchu τους σταμάτησαν στρατιώτες. Είχαν φτιάξει στρατιωτικό φυλάκιο. Τότε κατάλαβαν οτι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα απ' ότι περίμεναν! Οι στρατιώτες τους είπαν να γυρίσουν πίσω και οτι απαγορεύεται να περάσουν. Τότε η Έλλη και ο Χάρης κοιτάχτηκαν στα μάτια και ταυτόχρονα πήραν μια απόφαση! Δεν θα το βάλουν κάτω! Τότε ξαφνικά η Έλλη λυποθύμησε! Οι στρατιώτες την έβαλαν μέσα στο φυλάκιο σε ένα κρεβάτι μέχρι να συνέλθει ώστε να τους απομακρύνουν με ασφάλεια. Ο Χάρης ήταν μαζί της. Νύχτωσε και η Έλλη ήταν ακόμα ζαλισμένη. Ο στρατιώτης που φύλαγε το δωμάτιο απομακρύνθηκε για λίγο. Να η ευκαιρία! Άρπαξε ο Χάρης ένα μαχαίρι και ενα σχοινί που ήταν πάνω σε ένα τραπεζάκι πήδηξαν από το παραθυράκι και έτρεξαν με μανία προς το δάσος! Αφού έτρεχαν αρκετή ώρα ασταμάτητα σταμάτησαν για λίγο να δουν αν τους ακολουθούν και ξαφνικά άκουσαν ανδρικά γέλια! Είχαν τρέξει τόσο πολυ που έφτασαν στο επόμενο φυλάκιο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Ήταν λίγα μέτρα πριν την στρατιωτική βάση! Και για να μπορέσουν να φτάσουν στο μνημείο έπρεπε να περάσουν μέσα απο την βάση. Μπήκαν στο ποτάμι, κολύμπησαν και πέρασαν κάτω από ένα πρόχειρο τσίγκινο τοίχος και κρύφτηκαν πίσω απο κάτι μεγάλα βαρέλια πετρελαίου για αρκετή ώρα. Υπήρχε τόση ομίχλη που με το ζόρι μπορούσαν να δουν τις σκιές των στρατιωτών. Ξαφνικά ένας φρουρός ήρθε δίπλα τους ανηποψίαστος να κάνει την ανάγκη του. Τότε ο Χάρης του κλείνει με το ένα χέρι το στόμα και με το άλλο του έκοψε το λαρύγγι με το μαχαίρι που είχε κλέψει. Γύρισε και κοίταξε την Έλλη και της ψιθύρισε "Πρέπει να φύγουμε από δω πριν ξημερώσει". Τότε ενστικτωδώς πέταξε μια πέτρα η Έλλη στην άλλη μεριά που ποταμού. Αμέσως οι στρατιώτες έτρεξαν οπλισμένοι να δουν τι συμβαίνει. Τότε Έλλη και ο Χάρης έτρεξαν σκυφτοί στην αντίθετη κατεύθυνση και χώθηκαν μεσα στο γκαράζ. Μέσα σε ένα φορτηγό κοιμόταν ένας μεθυσμένος στρατιώτης, τότε ο Χάρης χωρίς δεύτερη σκέψη τον μαχαίρωσε και τον έκρυψε κάτω απο τις ρόδες ενός άλλου φορτηγού. Μετά με αστραπιαίες κινήσεις έβγαλε τα μπουλόνια από όλες τις ρόδες των οχημάτων εκτός απο ένα. Η Έλλη που παρακολουθούσε αποσβολωμένη και θαύμαζε κρυφά τον αγαπημένο της για την γενναιότητα του. Ένιωσε σαν να τον ερωτεύτηκε ξανά! Της έκανε νόημα να κρυφτεί στο φορτηγάκι που δεν είχε ηλ σκασμένες ρόδες. Μπήκε στην πίσω καμπίνα και κρύφτηκε. Ο Χάρης φόρεσε τα ρούχα του στρατιώτη που σκότωσε και έβαλε μπρος το φορτηγάκι και ξεκίνησε για τον προορισμό του. Όμως στην πύλη τον αναγνώρισαν! Ήταν ένας στρατιώτης απο το πρώτο φυλάκιο. Έτσι τον έπιασαν και τον κλείδωσαν σε μια πρόχειρη φυλακή (κλουβί) που είχαν φτιάξει. Η Έλλη παρέμεινε σκυφτή στην καμπίνα του φορτηγού ώστε να μην την πιάσουν ανασηκώνοντας πότε πότε το κεφάλι να δει αν υπάρχει κάποιος. Έμεινε εκεί όλη την υπόλοιπη ημέρα! Περίμενε υπομονετικά να νυχτώσει για να μπορέσει να το σκάσει από εκεί. Έφτιαχνε σενάρια με το μυαλό της για το πώς θα ξεφύγει και πώς θα ελευθερώσει τον αγαπημένο της.

Κάποια στιγμή κατά το σούρουπο μπήκε κάποιος μέσα στο φορτηγάκι. Έβαλε μπρος και ξεκίνησε! Η Έλλη φοβήθηκε μήπως την καταλάβει ο οδηγός! Μόλις πέρασαν την πύλη είπε ο οδηγός "Μείνε εκεί κρυμμένη μέχρι να σε πάω σε ασφαλές μέρος!". Η Έλλη ταράχτηκε, αναρωτήθηκε ποιός ήταν αυτός και γιατί δεν την συνέλαβε. Το φορτηγό κινήθηκε για αρκετή ώρα απο τα ταρακουνήνηματα. Κατάλαβε ότι κάποιο βουνό ανεβαίνουν ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησε. Τότε ο οδηγός κατέβηκες από το φορτηγό και είπε "Βγες έξω είσαι ασφαλής τώρα". Η Έλλη σηκώθηκε από το πάτωμα της καμπίνας καταπιασμένη και περίεργη! Βλέποντας τον οδηγό ξαφνιάστηκε! "Στέλιο? Μα πώς?" " Σσσσσ Μην ρωτάς πολλά Έλλη! Έλα μαζί μου και θα καταλάβεις όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή" Πήρε μια μεγάλη τσάντα και προχώρησαν μέσα σε ένα φυσικό τούνελ μέσα στο βουνό. Περπάτησαν αρκετή ώρα! Η Έλλη ήταν εξαντλημένη και νηστική. Έφτασαν σε ένα άνοιγμα κάτω απο το βουνό στην άκρη υπήρχε μια λίμνη και στο βάθος στην άκρη της λίμνης, μια παλιά χαλασμένη βάρκα. Άνοιξε την τσάντα ο Στέλιος και της έδωσε κουβέρτες και τρόφιμα. "Έπιασαν τον Χάρη" "Το ξέρω. Πρέπει να φύγω μείνε εδώ και μην ανησυχείς για τίποτα! Εγώ τα ρυθμίσω όλα. Θα φέρω και τον Χάρη εδώ" " Έχουμε μια αποστολή! Έχουμε λόγω που ήρθαμε ως εδώ! Δεν μπορώ να καθησω να περιμένω με σταυρωμένα χέρια!" "Τα ξέρω όλα! Ξέρω τον λόγο που βρίσκεσαι εδώ! Μείνε εδώ πρέπει να μείνεις ζωντανή! Αν η φυλή των Ίνκας μάθουν ποια είσαι, θα θέλουν να σε θυσιάσουν για να διαλυθεί η κατάρα τους." Της έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο και έφυγε. Η Έλλη κοιτούσε τον Στέλιο να απομακρύνεται ενώ προσπαθούσε να καταλάβει τι σχέση είχε η ίδια με την κατάρα αυτή.

​

 

Το κεφάλι της Έλλης πήγαινε να σπάσει ενώ το στομάχι της γουργούριζε δυνατά. Δεν είχε φάει τίποτε εδώ και πόσες ώρες και η αδρεναλίνη σε συνδυασμό με την περιπετειώδης μέρα που είχε προηγηθεί, την είχαν φέρει στα όρια της εξάντλησης. Άνοιξε το σάκο με τα τρόφιμα που της είχε δώσει ο Στέλιος και άρχισε να τρώει μηχανικά μια μπάρα δημητριακών. Μόλις τελείωσε ήπιε διψασμένα λίγο νερό και ένιωσε επιτέλους καλύτερα. Το μυαλό της άρχισε να επαναλαμβάνει όσα είχα προηγηθεί. Το γράμμα του πατέρα της, τον μυστηριώδη αμφορέα, την αλλαγή της στάσης του Χάρη -αυτό ειδικά της έκανε τρομερή εντύπωση, που είχε πάει ο σοβαρός και μετρημένος άντρας που γνώριζε τόσα χρόνια και ποιός ήταν αυτός ο δυναμικός και πολυμήχανος ξένος που πήρε τη θέση του? - την ξαφνική εμφάνιση του Στέλιου, βοηθού του αρχαιολόγου πατέρα της, και την μυστηριώδη κατάρα που βάραινε την χαμένη φυλή των Ίνκας. Μήπως το όραμα του Βασιλιά Μάνκο που παρουσιάστηκε στον πατέρα της εκτός από προφητικό κουβαλούσε και μια επικίνδυνη κληρονομιά για αυτούς που θα αποφάσιζαν να το κυνηγήσουν? Μήπως το ότι ο πατέρας δεν κατάφερε, όπως όλα έδειχναν, να ολοκληρώσει την10 η δοκιμασία είχε σαν αποτέλεσμα την μυστηριώδη κατάρα και ευθυνόταν για τη ζωή που ζούσε τα τελευταία χρόνια? Και τι είδους κατάρα να ήταν αυτή? Και με τον Χάρη, τι θα γινόταν μ αυτόν, θα κατάφερνε ο Στέλιος να τον ελευθερώσει? Με τις σκέψεις να μπερδεύονται μέσα στο ταραγμένο της μυαλό ξάπλωσε στο νοτισμένο χορτάρι και αποκοιμήθηκε ελπίζοντας την επόμενη μέρα να ήταν ευνοϊκότερη η κατάσταση.

​

Παρόλο που η υγρασία πιρούνιαζε το κορμί της, η Έλλη βυθίστηκε σε έναν υπέροχο ύπνο!

Ένιωσε απόλυτη ασφάλεια, λες και η Γή είχε γίνει αγκαλιά και την κρατούσε ζεστή και προστατευμένη από κάθε κίνδυνο.

Αισθάνθηκε σαν να βρισκόταν σε θερμαινόμενο υπνόσακο και ένιωσε να χαλαρώνει μέσα στη γλυκιά αυτή αίσθηση ασφάλειας.

-«Ηρέμησε κοριτσάκι μου», ακούστηκε μια γνώριμη φωνή.

-«Πρέπει να ξεκουραστείς , ν α ανακτήσεις τις δυνάμεις σου… Θα τις χρειαστείς!!»

-«Πατέρααα…. Πως?.....»

-«Σσσσς… μη μιλάς. Άσε σώμα σου να δυναμώσει και το πνεύμα σου ελεύθερο να απορροφήσει όλες τις πληροφορίες που θα δεχτεί!...Θα μιλήσω μόνο εγώ!..Θα προσπαθήσω να σου λύσω κάποιες απορίες και να σου δώσω συμβουλές για το τι πρέπει να κάνεις … Πάνω απ’όλα όμως θέλω να σου ζητήσω ένα τεράστιο συγγνώμη, που φάνηκα αδύναμος… Δε μπόρεσα να υπερνικήσω την απληστία μου!... Η συνέπεια των πράξεων μου, έφερε εσένα σ’αυτή τη δοκιμασία!..

Πρέπει ακόμα να σου δώσω μια συμβουλή,. Μην αφήσεις ότι κ να γίνει, οποιαδήποτε κατάσταση να σκοτεινιάσει αυτό το αστραφτερό βλέμμα σου, που όταν το κοιτάω διακρίνω μέσα του, την καθαρότητα της ψυχής σου!! ..

Μακάρι να μπορούσα να σε απαλλάξω απ’αυτό το βάρος που σου φόρτωσα, άλλα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βρίσκομαι δίπλα σου, να σε στηρίζω, όσο και με όποιο τρόπο μου επιτρέπει η <κατάρα> να το κάνω!»

Η Έλλη αποσβολωμένη άκουγε χωρίς να βγάζει άχνα. Μέχρι κ την ανάσα της κρατούσε να μη χάσει τίποτα απ’αυτά που ήθελε να της πει ο πατέρας της. Από την μέρα που «έφυγε» δεν είχε καταφέρει να τον δει στο όνειρο της όσο και αν το αναζητούσε η ψυχούλα της!

-«Λοιπόν κορίτσι μου, το καλό είναι ότι έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπούν και είναι απίστευτα ικανοί κ άξιοι!.... Εμπιστεύσου τους με τη ζωή σου, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ, μη τους εμπιστευτείς με τον αμφορέα!.. Μόνο κ μόνο εσύ μπορείς να τον αγγίζεις με γυμνά χέρια!

Ο αμφορέας κρύβει μέσα του το πνεύμα του Βασιλιά Μάνκο Καρακ του Β’, που εθεωρείτο ο γιός του Ήλιου. Ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί αίμα του, για να εξασφαλίσει τη καθαρότητα του βασιλικού γένους…. Ο αμφορέας έχει μέσα του όλη τη δύναμη του Βασιλιά Ήλιου!..Χρησιμοποίησε τη δύναμη του για να σου αποκαλύψει τα μυστικά του !!.... Μη ξεχνάς όμως ότι ο Ήλιος είναι ζωοδότης στη λελογισμένη χρήση του, αλλά καρκίνος αν δε τον σεβαστείς!!...

Εμπιστεύσου τη δύναμη της φύσης αλλά και της πεντακάθαρης ψυχής σου και θα βρεις τη λύση της <κατάρας> και για μας αλλά και για ολόκληρη τη φυλή τον Ίνκας !!

Ο Βασιλιάς θα προσπαθήσει να σε εξουσιάσει!!... Στο χέρι σου, η μάλλον στη δύναμη της ψυχής σου είναι να μπορέσεις να διατηρήσεις την ταυτότητα και το στόχο σου!!....Θέλω να ξέρεις πως πιστεύω σε σένα!!!!...»

-«Άκου την ψυχή σου Έλλη μου!…..»

-« Έλλη!….. Έλλη μου!….. Είσαι καλά κοριτσάκι μου?... Ξύπνα ψυχή μου!!...»

-«Πατέρα….. Χάρη…. ΧΑΡΗ!!… Πως βρέθηκες εδώ?... Στέλιο!!... Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω σώους και αβλαβείς!!...»

​

-Αφου σου το ειπα πως θα τα καταφερω και θα σου τον εφερνα πισω αδικα ανησυχουσες.
-Αφηστε τωρα αυτα,ο κλοιος στενευει πρεπει να προγραμματισουμε προσεκτικα τις επομενες κινησεις μας ,δεν υπαρχουν πια περιθωρια για λαθη , και η πιο μικρη πληροφορια μας ειναι χρησιμη. Ειπε αποφασιστικα ο Χαρης.
-Εχεις δικιο ακουστηκε να λεει η Ελλη απλα χρειαζομαι λιγο χρονο να συνελθω ολα συνεβησαν τοσο ξαφνικα και ειδα και ενα ονειρο που με προβληματισε αρκετα ητα

 

σαν να το ζουσα πραγματικα.
- Πριν απο ολα αυτα ειναι καποια πραγματα που θα επρεπε να ξερετε ειπε ο Στελιος και συνεχισε ,
οπως σωστα καταλαβες Ελλη ο πατερας σου ζει τουλαχιστον προς το παρον ,χρειαζεται ομως την βοηθεια μας και πιο πολυ την δικη σου.Πρεπει να βρουμε ενα τροπο να το βοηθησουμε και αυτον αλλα και ολοκληρη την φυλη των Ινκας χωρις ομως να θυσιαστεις γι αυτο .Ακουστε λοιπον προσεκτικα τι πιστευω πως πρεπει να κανουμε...

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​